Aardingssystemen

Als onderdelen van aardingssystemen kunnen worden gebruikt:

• Verticale aardelektroden (oppervlakte aarding)
• Horizontale aardelektroden (diepte aarding)
• Schuin in de grond gedreven aardelektroden
• Afzonderlijke aardstaven in heipalen aangebracht
• Afzonderlijke aardstaven in de aanwezige betonconstructies en/of speciaal aangebrachte leidingen in betonconstructies
• Bandvormige aardelektroden
• Draadvormige aardelektroden.

Elke afgaande leiding van een bliksemafleider moet op een eigen aardelektrode zijn aangesloten, tenzij er een koppel- of ringleiding aanwezig is. De leidingen tussen afgaande leidingen en aardelektroden, alsmede metalen delen die als zodanig zijn gebruikt, moeten zo rechtstreeks mogelijke verbindingen tot stand brengen. Horizontale en verticale aardelektroden moeten ten minste 60 cm onder het maaiveld zijn aangebracht.

Aardelektroden en/of verbindingsleidingen moeten een zo groot mogelijke afstand bewaren tot andere reeds in de grond aanwezige metalen leidingen die het object niet binnenkomen, zoals kabels en metalen waterleidingbuizen. Deze afstand moet tenminste 2 meter zijn.

Als met uitsluitend verticale aardelektroden geen toereikend lage aardingsweerstand kan worden bereikt, moeten de aardelektroden door middel van horizontale aardelektroden onderling zijn verbonden. De horizontale aardelektroden moeten daarbij zoveel mogelijk een ringleiding om het object vormen.

Bij een dergelijke combinatie van verticale en horizontale aardelektroden moeten de afzonderlijke verticale aardelektroden bij voorkeur los te koppelen zijn voor inspectiedoeleinden, bijvoorbeeld door het aanbrengen van inspectieputten dan wel door andere los te koppelen verbindingen.